Vredesdienst voor Dieren

12.22.16

Vredesdienst voor Dieren

Ongeveer 200 mensen bezochten de Vredesdienst voor Dieren die in de Kerk Vrijburg in Amsterdam werd gehouden. De dienst werd dit jaar voor de derde keer gedaan en is een oproep aan alle mensen om hun kerst diervriendelijk te vieren en dus zonder het eten van dieren, en daarmee echte vrede te beleven, want het lijden en wreed doden en slachten van dieren om op jouw bord te belanden is natuurlijk geen echte vrede.

Tijdens de dienst spraken verschillende mensen. De dienst werd geleid door dominee en dichter Hans Bouma. Overigens stond de Vredesdienst niet in het teken van een specifiek geloof, maar had het een humaan, spiritueel karakter. Laat niet een ander lijden voor jou.. ook al is ‘het maar een dier’.. Zolang wij geweld naar dieren toestaan en normaal vinden, zal er ook geweld naar mensen zijn. Het is maar een gradueel verschil..

De Vredesdienst voor Dieren is een initiatief van Ds. Hans Bouma, Comité Dierennoodhulp en Een DIER Een VRIEND.

En wordt ondersteund door: Stichting De Mussen Toevlucht, Vissenbescherming, Rechten voor al wat leeft, Sea First Foundation, Dierbewustleven, Akka’s Ganzenparadijs, Ganzenbescherming Nederland, Red een Legkip, Plenty Food Nederland, Stichting KonijnenBelangen, Bont voor Dieren, Stichting Dierennood, Nederlandse Vereniging voor Veganisme, Stichting Melief, De Faunabescherming, Stop Dierenleed Nederland, Konijn in Nood, Colourful Green en Miix.

De media was ook aanwezig, AT5, POWNews en Omroep Max;

http://www.at5.nl/artikelen/163826/vredesmis-voor-dieren-enorm-veel-dieren-moeten-lijden-voor-kerst

https://www.powned.tv/artikel/vredesdienst-voor-dieren

Mooie videos, wij zijn bij beide in beeld achter de sprekers en onze t-shirts zijn volop in the picture!

En we staan in de Vegan krant; http://paper.li/MrHolise/1444151062?edition_id=544e8e90-cab3-11e6-a091-002590a5ba2d

En de radio;

http://wekkerwakker.omroepmax.nl/uitzending/wekker-wakker-bf846c533d/

22 december Vredesdienst voor dieren

12.22.16

22 december

Vredesdienst voor dieren

Kerstoproep aan alle mensen

Ondersteunt door 19 dierenbelangenorganisaties waaronder ook Sichting De Mussen Toevlucht

—
Kerk Vrijburg

Diepenbrockstraat 46

1077 WB Amsterdam

—
Aanvang 19.30 uur (deur open 19.00 uur) tot 22.00 uur

Lieve mensen,

Kom naar de speciaal hiervoor georganiseerde Vredesdienst voor dieren die op dinsdagavond 22 december om 19.30 uur gehouden wordt in kerk Vrijburg, Diepenbrockstraat 46 in Amsterdam (inloop vanaf 19.00 uur). Er is ook dit jaar weer een mooi programma met boeiende sprekers en bijzondere mensen met een verhaal. De Vredesdienst voor dieren heeft geen kerkelijk of religieus, maar een humanitair karakter. Na afloop van de Vredesdienst voor dieren kunnen mensen napraten in de kerk onder het genot van een drankje en een diervriendelijk veganistisch hapje. Op de website www.vredesdienst.nl vindt men alle informatie en zie ook https://www.facebook.com/events/347092352332727/ .

Geef je om dieren, verspreid dan via de social media zoveel mogelijk deze oproep. Dank je wel namens de dieren!

De Vredesdienst voor dieren wordt mede mogelijk gemaakt door:
Ds Hans Bouma, Comité Dierennoodhulp, Een DIER Een VRIEND, Vissenbescherming, Rechten voor al wat leeft, Sea First Foundation, Dierbewustleven, Akka’s Ganzenparadijs, Ganzenbescherming Nederland, Red een Legkip, Plenty Food Nederland, Stichting KonijnenBelangen, Bont voor Dieren, Stichting Dierennood, de Nederlandse Vereniging voor Veganisme, Stichting Melief, De Faunabescherming, Stichting De Mussen Toevlucht, Stop Dierenleed Nederland en Konijn in Nood.

AMSTERDAM UNIEKE VREDESDIENST VOOR DIEREN

12.24.15

AMSTERDAM UNIEKE VREDESDIENST VOOR DIEREN

Niet wegkijken, maar iets doen. Al is het maar iets kleins

AT5; http://www.at5.nl/artikelen/151049/kerkdienst_met_dieren_appl_om_geen_vlees_te_eten

Het Parool;

http://www.parool.nl/amsterdam/paar-honderd-mensen-bij-vredesdienst-voor-vleesloos-kerstdiner~a4212868/

Amsterdam FM; http://www.amsterdamfm.nl/131537-2/

De Telegraaf;

http://www.telegraaf.nl/binnenland/24910107/___Kerkdienst__voor_dieren__.html

Stichting Dierenlot;

https://www.dier.nu/agendaitem/Vredesdienst-voor-dieren-2015-12-22

Geoffrey Deckers ~ voorzitter EDEV Een dier Een Vriend in Vredeskerk Amsterdam 22-12-15

“Niet wegkijken bij het leed van dieren dat op allerlei manieren bij ons binnenkomt op computer, smartphone of tablet valt niet mee. Wegkijken en net doen alsof ik het niet gezien heb, al die lijdende zielen, dieren in paniek, pure doodsangst en dan die onmensen die onschuldige dieren dit aandoen. Die tronies vol haat, lust of wreedheid, ik wil het eigenlijk niet meer zien. Maar tegenwoordig begint de dag met een stroom aan wereldwijd verzamelde gruwelijkheden in beeld, berichten en video’s. Social media blijkt een perfect doorgeefluik te zijn van gebeurtenissen die overal plaatsvinden. Het zijn zo vaak gruwelijkheden die ver weg plaats vinden, waar ik niets tegen kan doen – anders dan me leeg en verslagen erover te voelen. Soms ‘s nachts word ik wakker met beelden op mijn netvlies die niet meer weggaan – die arme stier in Spanje bijvoorbeeld met vuurballen op zijn hoorns, welke zieke kwade geest bedenkt zoiets? En mogelijk nog belangrijker – waarom grijpt de rest niet in en waarom krijgen deze figuren geen verplichte dwangverpleging? Waarom zijn wij dierenvrienden toch in de minderheid en heeft niet een ieder net als wij mededogen en gevoel voor onze medeschepselen?

Ik hoor het mensen vaak zeggen, “het wordt alleen maar erger met al dat dierenleed.” Maar is dat zo? Zou het eigenlijk niet zo zijn dat de moderne communicatie ons gewoon in staat stelt heel snel informatie te verspreiden, en dat er dus ook veel meer informatie beschikbaar is voor een ieder? Ofwel het leed van de dieren komt nu eindelijk eens naar buiten!

Maar helaas is positief nieuws voor media – geen nieuws. Mij staat nog bij dat we met Een DIER Een VRIEND een actie gingen doen bij het BPRC – het grootste apenvivisectiecentrum in Rijswijk, vlakbij Den Haag. Daar zitten nog steeds 1500 apen gevangen voor wrede vivisectie experimenten. Het BPRC is het grootse apencentrum van Europa en één van de grootste drie ter wereld. Lijkt me nieuws genoeg dat wij als belastingbetalers dit openhouden met subsidies en dat ze bij het BPRC niet met één succesverhaal op de proppen kunnen komen; ondanks dat ze al meer dan 30 jaar dieren martelen en doodmaken. Maar nee dat vond het TV Nieuws geen nieuws – ‘Gaat er geweld plaatsvinden bij die actie? Anders is het voor ons echt geen nieuws’ .. Positief of goed nieuws is voor de media geen nieuws.

Het is ook geen nieuws voor de media dat moedige dierenvrienden wereldwijd dagelijks bezig zijn op te komen voor dieren. Voor ons in Nederland kan het al bedreigend en gevaarlijk zijn om oog in oog te staan met dierenbeulen of simpelweg op te komen voor dieren. Maar hoe veel meer risico lopen bijvoorbeeld Chinese dierenvrienden die met honderden tegelijk op de snelweg staan om vrachtwagens met honden en katten – bestemd voor de kookpot – tegen te houden; collega’s van mij die in Indonesië strijden voor wilde dieren die overal te koop worden aangeboden als speelgoedjes – het risico dat al deze mensen lopen om voor dieren in nood op te komen is niet alleen bewonderenswaardig maar geeft mij en ook anderen inspiratie.

Inspiratie om op te komen tegen onrecht, tegen wreedheid, tegen domheid maar vooral ook inspiratie en energie op te komen voor compassie, voor rechtvaardigheid .. voor de dieren – onze medeschepselen die toch zoveel beter verdienen dan deze hel waaraan ze nu blootgesteld worden.

Onze Moeder Aarde draaide miljoenen jaren rustig haar rondjes. Maar onze aarde – een planeet die wij delen met miljarden dieren, bomen en planten – onze aarde kraakt in alle voegen. Het mensdom heeft in krap 100 jaar door met name ook de steeds hebberiger wordende consumptie van vlees, eieren, schaaldieren en vissen de aarde aan de rand van de afgrond gebracht. Het begint langzaam – veel te langzaam – door te dringen. We kunnen zo niet verder …

Laatst zei een winkelmeisje me ‘wat u zoekt staat daar in de hipster vegan hoek.’ Ik stond paf. Nooit gedacht ik iemand die twee woorden bij elkaar zou horen noemen in één zin. Opkomen voor de dieren is echt niet zo moeilijk en het ligt in het bereik van iedereen. Het is zelfs hip aan het worden – dierenrechten beginnen in het klein — in de winkel — in de keuken en op ieders eigen bord. We kunnen zelf kiezen wat we wel en wat we niet eten. Plantaardig eten, dus eten en lifestyle zonder dat dieren daarvoor geleden hebben is de toekomst.

Wegkijken is geen optie, de tijd om voor dieren op te komen is nu. Een ieder van ons kan op kleine of grote schaal zelf iets doen tegen onrecht – wat doen voor de aarde – voor de dieren – voor compassie. Velen hier aanwezig zetten zich al in voor dieren, en op vele verschillende manieren … vooraan vindt u een tafeltje met informatiematerialen van de 18 deelnemende organisaties – en ook vindt u daar een tafel met producten waar u kunt zien wat er zoal te koop is tegenwoordig. Loop daar gerust eens langs na deze vredesdienst.

Ik wens ons allen veel kracht en wijsheid toe voor wat we het komend jaar voor de dieren gaan doen en mogen betekenen. Dank u wel. “

Door het redden van een dier verander je niet de hele wereld, maar wel de wereld van dat dier ~ 22-12-2015

Sandra van de Werd http://www.redeenlegkip.nl/ ~ Nog drie dagen en het is het weer kerstmis. De slachthuizen hebben overuren gedraaid. Want dit feest wat een vredesfeest hoort te zijn is bizar genoeg een feest waar extra veel dieren voor worden vermoord. Voor velen van ons is dit daarom een moeilijke tijd waarin je veel afstand voelt ten opzichte van je medemens die kerstmis viert met kalkoen, konijn of kip op zijn bord. Ik hoop dat we vanavond uit deze Vredesdienst voor dieren kracht kunnen putten om nog sterker voor de dieren op te komen en zo nog meer voor hen kunnen doen.

Met Red een Legkip hebben we dit jaar 1701 legkippen kunnen redden vlak voor de slacht. Legkippen die in grote schuren massaal zitten opgesloten, een deel zelfs nog in kooien, met als enig doel om in 12 maanden tijd ruim 300 eieren te leggen. Daarna worden ze ruw gevangen, in kratten gepropt en vervoerd naar het slachthuis in België of Polen om daar te eindigen als waardeloze soepkip. 1701 van de 45 miljoen legkippen hebben we kunnen redden. Dat is natuurlijk heel erg weinig, maar voor die 1701 geredde legkippen begint eindelijk een leven zoals het voor een kip bedoeld is. Van alle dieren worden kippen in aantal het meest mishandeld in ons land. Meer dan 550 miljoen vleeskuikens, ook wel bekend als de plofkippen, worden in zes weken vet gemest om geslacht te worden. Zulke grote aantallen worden bijna nietszeggends omdat ze gewoon niet voor te stellen zijn. Totdat je zo’n dier in het echt voor je ziet en in je handen hebt.

We redden alleen legkippen van de slacht en geen vleeskuikens. We willen immers de markt niet vergroten: de legkippen zijn vrijwel waardeloos voor de boer als hij ze naar de slacht doet, maar de vleeskippen zijn dat niet. Maar in het voorjaar belde een student van de kunstacademie mij op omdat hij met een vleeskuiken zat die hij gered had van de slacht om hem voor zijn schoolproject te gebruiken. Nu het project voorbij was zat hij met de vraag wat hij het beste voor het kuiken kon doen: het laten slachten of laten leven? Ik stelde hem voor het kuiken naar mij te brengen. De student kwam langs met een grote doos waarin ik een dik schattig tjilpend kuiken zitten. Ik noemde het kuiken Winnie. Winnie kon er niet genoeg van krijgen om gestreeld te worden. Hij kon in het begin amper lopen, later ging dat wat beter. Winnie dronk veel, plaste veel en at heel veel. Winnie was een ziek dier dat leed aan obesitas. Maar Winnie was ook enorm lief, gevoelig, aanhankelijk en bescheiden. Het duurde daarom lang voordat hij zich in mijn groep kippen durfde te begeven. In het begin stond hij vaak als een gepest kind in een hoek in de hoop dat de andere kippen en haan hem niet zagen. Uiteindelijk werd hij wel goed geaccepteerd. Als ik Winnie riep kwam hij waggelend naar me toe rennen. Om de vleeskuikens een gezicht te geven hield ik op internet een dagboek over Winnie bij. Ik schreef over Winnie, over hoe uniek, leuk en lief hij was en over hoe kuikens als hij door mensen expres ziek worden gemaakt. Ik schreef over hoe zijn ouders extra moeten lijden omdat ze voortdurend te weinig water en voedsel krijgen omdat ze anders te zwaar worden en zich niet meer kunnen voorplanten. Dat door die honger en dorst de hanen agressief worden en de vrouwtjes daardoor ruw verkracht worden. Winnie hield zelfs een petitie voor zijn soortgenootjes, omdat hij het zat was en wilde dat het stopte hoe mensen met zijn familie omgingen.

Winnie werd een haan, een haan in wording. Hij heeft nog even gekukeld. Maar hij is nooit volwassen geworden. Op de leeftijd van 19 weken ging hij dood. Hij kon opeens niet meer opstaan en kreeg het benauwd. Hij woog toen vijf kilo. Ik kon hem alleen nog maar helpen door met hem naar de dierenarts te gaan om hem uit zijn lijden te verlossen. Ik miste hem daarna enorm.

Ik was dan ook heel blij met het telefoontje dat ik een aantal maanden later kreeg. Een vrijwilliger van ons had een vleeskuiken gered uit een vrachtwagen die op weg was naar het slachthuis. Zo kwam Daantje bij mij. Ook van Daantje houd ik een dagboek bij. De eerste dag tjilpte Daantje als een gek omdat hij zich alleen voelde. Wat niet zo verwonderlijk was: hij was nog nooit alleen geweest, maar had met duizenden soortgenootjes in een stal gezeten. Een spiegel in zijn bench en een grote knuffelkip deden wonderen. Ook Daantje vond het heerlijk om gestreeld te worden. Zoals een poes spint, tjilpte Daantje dan intens tevreden. Liefst zat hij zo de hele avond naast me op de bank. Daan bleek al gauw heel anders van karakter dan Winnie. Daan is niet snel bang, maar juist heel ondernemend en een praatjesmaker. Hij staat ook veel steviger op zijn poten. Hij begon al snel een zandbad te nemen, iets wat Winnie nooit heeft kunnen doen. En anders dan Winnie werd Daan wel snel geaccepteerd in de groep kippen. Daan is inmiddels een mooie grote volwassen haan geworden die flink kan kukelen. Het gaat gelukkig nog goed met Daan, maar oud zal ook hij door de obesitas nooit kunnen worden.

En dan zijn er nog Hannah en Elisa, twee jonge kalkoenen die bevrijd zijn uit de industrie. Net zoals de vleeskuikens worden kalkoenen met duizenden gehouden dicht opeen gepakt in een stal staand en in hun eigen plas en poep om in recordtijd vetgemest te worden. Hannah en Elisa’s zusters zijn inmiddels geslacht en hun stoffelijke overschotten liggen in de koeling van de supermarkt om gekocht te worden voor het kerstdiner. Als je Hannah en Elisa ziet met hun mooie grote ogen, hun ronde roze hoofdjes, hun lelijke afgeknipte snavels en je dan ook nog hun prachtige gefluit en getjilp hoort snap je niet dat mensen hen zo behandeld hebben en als kerstdiner op tafel wilden hebben. Alsof Hannah en Elisa weten dat ze aan hun afschuwelijke lot ontsnapt zijn slaan ze blij iedere ochtend hun vleugels in de tuin uit, nemen samen een spurtje en vliegen een stukje. Een prachtig gezicht.

Winnie, Daantje, Hannah en Elisa, en de 1701 legkippen die gered zijn, zij hebben uiteindelijk toch nog geluk gehad. Hun vele miljoenen naamloze soortgenootjes helaas niet. Omdat zij niets kunnen doen, is het onze morele plicht om voor hen op te komen. Lekker en gezond plantaardig eten en stoppen met het eten van dierlijke producten is een eerste goede stap. Maar laat het daar niet bij, je kunt nog veel meer doen. Help mee om al die dieren uit de anonimiteit te halen, geef ze een gezicht en een naam. Denk niet alleen aan je kat of hond, besef dat al die andere dieren die jij niet kent ook de moeite waard zijn en recht op leven hebben. Besef dat jij als mens ook maar gewoon één van die vele diersoorten bent. Niet meer en niet minder. En heb je een stukje tuin, overweeg dan om een paar legkippen te redden. Door het redden van een dier verander je niet de hele wereld, maar wel de wereld van dat dier.

Sandra van de Werd http://www.redeenlegkip.nl/ ~ http://www.comitedierennoodhulp.nl/

Robin Schaper tijdens vredesdienst voor dieren 22-12-2015

Robin Schaper spreekt zich uit over veganist zijn en over zijn boek Vlees is dood, lang leve groente http://www.bol.com/nl/p/vlees-is-do…

Hoi, ik ben Robin Schaper, de schrijver van het boek “Vlees is dood, lang leve groente”. Sommigen van jullie kennen het boek al. Maar voor degenen die het nog niet kennen, het is een boek dat ik speciaal heb geschreven om mensen die nog steeds vlees eten te overtuigen om plantaardig te gaan eten.

Dat is ook het onderwerp waar ik het nu met jullie over wil hebben, omdat het in mijn ogen het belangrijkste onderwerp is. Wij zijn hier namelijk bij elkaar omdat we allemaal om dieren geven, en we vinden dat ze het verdienen om in vrede te leven. Maar de enige manier waarop we dat voor elkaar krijgen is door andere mensen te overtuigen om ze niet meer op te eten.

Ik ben zelf heel lang helemaal niet effectief geweest in het overtuigen van andere mensen. Ik was er echt heel slecht in, maar inmiddels ben ik er best goed in. En ik wil met jullie de ontwikkeling delen die ik zelf heb doorgemaakt. Ik denk dat het herkenbaar is voor veel van jullie, en hopelijk is het ook inspirerend.

Mijn verhaal begint in 1992, toen ik 5 jaar oud was en ik me begon te realiseren waar de stukken vlees en vis op mijn bord vandaan kwamen. Ik was echt een dierenvriend en het was een hele grote schok voor mij om te ontdekken dat ik al die tijd dode dieren had gegeten, en dat die dieren speciaal voor mij gedood waren. Vanaf dat moment kreeg ik het ook gewoon niet meer doorgeslikt. Ik had er zoveel moeite mee dat mijn ouders mij de keuze hebben gegeven om ermee te stoppen, en zo werd ik de eerste persoon in mijn hele omgeving die geen vlees en vis at.

Na die beslissing begon ik me te richten op andere mensen. Want nu ik wist hoe erg het was wat er met dieren gebeurde, hoefde ik dat alleen maar aan andere mensen te vertellen en dan zouden zij ook overtuigd zijn! Want wie kan het nou accepteren dat er onschuldige dieren gedood worden, alleen maar voor een stukje vlees? Wie wil er nou in een wereld leven waarin dat gebeurt?

Het antwoord op die vraag was opnieuw een schok voor me. Iedereen die ik kende wilde dat. Niemand was van plan om te stoppen met vlees eten. En ze waren daar behoorlijk duidelijk over. Er was geen enkele twijfel, ze wilden er niet eens met me over praten. Ik liep echt tegen een muur aan.

Op een bepaald moment verloor ik de hoop dat ik iemand zou kunnen overtuigen. Ik zag gesprekken over vlees eten niet meer als een kans, maar juist als iets waar ik me tegen moest wapenen. En hoe wapen je je tegen onverschilligheid en vijandigheid? Met nog méér onverschilligheid en vijandigheid.

Ik begon niet meer zelf over het onderwerp. En wanneer anderen erover begonnen wou ik er eigenlijk niet over praten, want ze waren toch niet van plan om iets te veranderen. Dus wat ze ook zeiden, ik had een korte en onverschillige reactie.

“Maar mensen hebben toch altijd vlees gegeten?” Nou en. “Maar we zijn toch alleseters?” Ik niet. “Maar je hebt vlees toch nodig om aan je eiwitten te komen?” Nee. “Ik zou echt niet kunnen zonder vlees!” Je bedoelt: je zou echt niet willen. “Maar vlees is zo lekker!” Nou en.

Het grootste deel van mijn leven ben ik op deze manier met het onderwerp omgegaan. Heel logisch natuurlijk, als je begrijpt hoe ik dacht en waar dat vandaan kwam. Maar geen wonder dat ik niemand overtuigde!

Het grote omslagpunt kwam voor mij eigenlijk pas 3 jaar geleden. Toen pas drong het tot me door dat de tijd was veranderd en dat ik inmiddels in een totaal andere positie zat. Dat was voor mij de reden om het opnieuw een kans te geven. Ik ben er toen weer met mensen over gaan praten, en deze keer had ik veel meer succes. Ik heb in korte tijd veel mensen in mijn omgeving overtuigd om te stoppen met vlees eten.

Voor een deel komt dat natuurlijk doordat ik ouder was, meer informatie had, en doordat mensen er meer voor openstonden. Maar dat was niet het belangrijkste verschil. Het belangrijkste verschil was dat ik nu voor het eerst echt bereid was om me in te leven in het standpunt van de vleeseter.

En ik had dat inlevingsvermogen altijd al. Ik keurde vlees eten alleen zo af dat ik me nooit had willen inleven. Ik vond het veel belangrijker om te laten zien dat ik anders was dan vleeseters, dan om ze te begrijpen. Maar hoe meer ik dat losliet, hoe effectiever ik werd. Want pas toen mensen zich door mij begrepen voelden, waren ze bereid om te luisteren naar wat ik zei. Daardoor kon ik zoveel mensen in mijn omgeving overtuigen, en daardoor kon ik ook mijn boek schrijven waarmee ik nog veel meer mensen heb overtuigd.

En dat is de boodschap die ik met jullie wil delen. Het is ons inlevingsvermogen voor de dieren dat ons vanavond allemaal hier heeft gebracht. En als we dat inlevingsvermogen ook gebruiken voor de mensen die we willen overtuigen, dan kunnen we van deze wereld een echte diervriendelijke wereld maken.

Unieke Vredesdienst voor Dieren; zeer geslaagd!

12.27.14

Unieke Vredesdienst voor dieren; zeer geslaagd!

Gisteravond was er een hele bijzondere kerkdienst in de Maarten Lutherkerk in Amsterdam. Dominee en dichter Hans Bouma organiseerde samen met 13 dierenorganisaties een Vredesdienst voor dieren. Stichting De Mussen Toevlucht was een van de organisators.

IMAG4553

Dit was de oproep;
http://www.spirit24.nl/#!player/index/program:49147606/group:37200368/urn/em-familie-em-em-eet-em-je-niet-op

Kom ook naar de Vredesdienst voor dieren

Familie eet je niet op

Op maandagavond 22 december wordt de eerste Vredesdienst voor dieren gehouden in de Maarten Lutherkerk in Amsterdam om. Deze bijzondere Vredesdienst voor dieren begint om 19.30 s’avonds en wordt georganiseerd door 13 dierenorganisaties en dominee Hans Bouma. Dominee Hans Bouma doet bij NPO Spirit vast zijn pleidooi: denk ook aan onze dieren met kerst.

Uiteraard was Stichting De Mussen Toevlucht ook aanwezig!

De kerk zat helemaal stampvol met mensen én dieren; hondjes in kerstverlichting, een kat en een kip waren er gezellig bij. De dominee sprak bevlogen en zei gedichten op met pianomuziek ter begeleiding. Tegelijk waren er beelden van dieren in nood, doodgeschoten dieren of dieren uit de bio-industrie te zien als dia’s. Iedereen was direct geraakt en menig traantje werd er weggepinkt. Zeker toen er een 10-jarig meisje sprak over haar vegan lifestyle, toen kon je een speld horen vallen.

http://www.metronieuws.nl/binnenland/2014/12/eerste-vredesdienst-voor-dieren-in-amsterdam

Het was een zeer geslaagde avond en RTL4 was aanwezig om te filmen voor Koffietijd. Ondergetekende was ook geïnterviewd en ik ben te zien in het korte item over de avond;

Koffietijd:

http://tvblik.nl/koffietijd/aflevering-87-4

Hopelijk brengen we een beweging in gang en is er volgend jaar een grotere avond! Het was erg fijn om deze vredesdienst te kunnen delen met like-minded mensen, net zo voor de Kerst, waarin toch teveel dierenleed wordt gegeten.

kerst1

Het was een mooie en bijzondere dienst met een volle zaal! Naar schatting waren er een stuk of 130 mensen. Leuk was ook dat we onverwachts ook nog een jonge violist op het toneel kregen. De 10 jaar oude Lucia sprak vanaf de kansel een mooi ontroerend verhaal. Dominee Hans Bouma las gedichten voor en hield een boeiende preek. Ton sprak indrukwekkend over het vissenleed. Fathia sprak over haar stap dit jaar om vegetariër te worden en minder te consumeren en zong een mooi lied. Pianist Rudolph speelde mooi piano en begeleidde Hans met zijn gedichten. Geoffrey van EDEV hield een mooi credo dat hoopvol eindigde.
Het tv programma Koffietijd was aanwezig en maakte een erg mooie compilatie van de dienst. Koffietijd wordt door bijna 250.000 mensen bekeken. Verder is het ook op AT5 nieuws geweest. Hieronder nog links van waar het in de krant heeft gestaan en artikelen over kerst en de vredesdienst. Gisteren stond er een opinieartikel van onze hand op de site van de Volkskrant en vandaag in de papieren krant. Ook nog een link met een korte impressie van de dienst die een amateur heeft gemaakt. En een mooi artikel in het Nederlands Dagblad;

SCX-4623_20141223_16313301

Korte compilatie van de Vredesdienst voor dieren:

Opinieartikel Kerst Volkskrant: http://www.volkskrant.nl/opinie/is-een-bloederige-kerst-wel-een-vredesfeest~a3816401/ Ook in de papieren editie van vandaag

De Metro; http://www.metronieuws.nl/binnenland/2014/12/eerste-vredesdienst-voor-dieren-in-amsterdam

De Echo; http://www.dichtbij.nl/amsterdam-zuid/regio/artikel/3822303/vredesdienst-voor-dieren.aspx

Dit was de eerste oproep;

Vredesdienst voor dieren: Kerstoproep aan alle mensen

Straks is het weer kerstmis, een feest dat door velen van ons gezien wordt als feest van de vrede. Helaas is de vrede wereldwijd ver te zoeken en is het schrikbarend hoe wij met elkaar en dieren om kunnen gaan. Voor menig dierenliefhebber geldt dat eigen hond, kat of ander dierbaar huisdier een goed en lang leven wordt gegund. Maar anders ligt dat voor al die ver van ons weggestopte naamloze miljoenen dieren die de pech hebben dat wij ze niet persoonlijk kennen. Hun leven is een en al lijden.Wreedheden tegen mens, kind en dier staan niet los van elkaar en iedere vorm is even verwerpelijk. Zet daarom zelf een eerste stap naar wereldwijde vrede: laat dieren geen onderdeel zijn van je Kerstdiner. Het wordt tijd dat we ons bezinnen op hoe we omgaan met andere levende wezens met bewustzijn en gevoel. Kom naar de speciaal hiervoor georganiseerde Vredesdienst voor dieren die op maandagavond 22 december om 19.30 uur gehouden wordt in de Maarten Lutherkerk (Dintelstraat 134) in Amsterdam. Deze bijzondere Vredesdienst voor dieren wordt georganiseerd door 12 dierenorganisaties en dominee en dichter Hans Bouma, die de Vredesdienst zal leiden en begeleid wordt door meester-improvisator pianist Rudolph de Jong. Gelovigen en niet-gelovigen: iedereen is welkom. Na afloop van de dienst is er mogelijkheid tot napraten in een feestelijk zaaltje onder het genot van een diervriendelijk hapje en drankje.

De stap van verruwing en geweld tegen dieren naar geweld tegen onze eigen soortgenoten is klein. Het laatste ligt in het verlengde van het eerste. ‘Zolang er slachthuizen zijn zullen er ook slagvelden zijn’, schreef de Russische schrijver Tolstoj al. Onderstaande dierenorganisaties zijn van mening dat juist voor een Vredesfeest geen mishandeling, uitbuiting, geweld, doding en slachting behoren plaats te vinden. Van geen enkel voelend levend wezen op aarde. Alleen dan kan er van echte vrede sprake zijn. Gezien de vele mogelijkheden van tegenwoordig kan men ook zónder gebruik van dieren heerlijk en feestelijk eten. Zie bijvoorbeeld de heerlijke veganistische recepten van Jamie Olivers: http://www.buzzfeed.com/jamieoliver/how-to-make-a-delicious-christmas-vegan-feast-with-jamie-oli Op deze manier zou Kerst echt een feest van Vrede kunnen worden, van bezinning op ons consumptiegedrag en een eerste stap naar wereldwijde vrede. Wij hopen je te zien op 22 december bij de Vredesdienst voor Dieren!

Geef je om dieren, verspreid dan via de social media zoveel mogelijk deze oproep. Dank je wel namens de dieren!

Comité Dierennoodhulp, Ds. Hans Bouma, Stichting Een Dier Een Vriend (EDEV), Stichting Rechten voor al wat leeft, Werkgroep Kerk en Dier Alkmaar, De Vissenbescherming, Stichting Dierennood, SeaFirst Foundation, Stichting KonijnenBelangen, Stichting Varkens in Nood, Stichting Ganzenbescherming Nederland, Stichting Dierbewustleven en Stichting Stop Dierenleed Nederland en Stichting De Mussen Toevlucht

Vredesdienst voor dieren: Kerstoproep aan alle mensen

12.19.14

Unieke Vredesdienst voor dieren: Kerstoproep aan alle mensen

Gezien de vele mogelijkheden van tegenwoordig kan men ook zónder gebruik van dieren heerlijk en feestelijk eten. Zie bijvoorbeeld de heerlijke veganistische recepten van Jamie Olivers: http://www.buzzfeed.com/jamieoliver/how-to-make-a-delicious-christmas-vegan-feast-with-jamie-oli#.ilawqJor

Op deze manier zou Kerst echt een feest van Vrede kunnen worden, van bezinning op ons consumptiegedrag en een eerste stap naar wereldwijde vrede. Wij hopen je te zien op 22 december bij de Vredesdienst voor Dieren! Geef je om dieren, verspreid dan via de social media zoveel mogelijk deze oproep. Dank je wel namens de dieren! Comité Dierennoodhulp, Ds. Hans Bouma, Stichting Een Dier Een Vriend (EDEV), Stichting Rechten voor al wat leeft, Werkgroep Kerk en Dier Alkmaar, De Vissenbescherming, Stichting Dierennood, SeaFirst Foundation, Stichting KonijnenBelangen, Stichting Varkens in Nood, Stichting Ganzenbescherming Nederland, Stichting Dierbewustleven, Stichting Stop Dierenleed Nederland en Stichting De Mussen ToevluchtVERS VAN DE PERS;

Hans Bouma is geïnterviewd door het Parool, door de Echo waar het nu al in staat (Amsterdamse weekkrant) zie: http://www.dichtbij.nl/amsterdam-zuid/regio/artikel/3822303/vredesdienst-voor-dieren.aspx en door het Noord Hollands Dagblad.

Persbericht

Dominee Hans Bouma roept op vredesfeest te vieren zonder dierenleed

Bijzondere Vredesdienst voor dieren op 22 december in Amsterdamse kerk

Amsterdam, 18 december 2014 – Dertien Nederlandse dierenorganisaties en dominee Hans Bouma roepen via de social media gelovigen en niet-gelovigen op om met Kerstmis een eerste stap naar wereldwijde vrede te zetten door dieren geen onderdeel te laten zijn van het Kerstdiner en ons te bezinnen op onze omgang met onze met gevoel en bewustzijn begiftigde medeschepselen. Naast deze oproep nodigen zij zowel gelovigen als niet-gelovigen uit om naar de bijzondere Vredesdienst voor dieren te komen die op maandagavond 22 december om 19.30 uur gehouden wordt in de Maarten Lutherkerk (Dintelstraat 134) in Amsterdam. De Vredesdienst voor dieren zal geleid worden door de bekende dichter en dominee Hans Bouma die met muziek begeleid zal worden door meester-improvisator pianist Rudolph de Jong. Zangeres Fathia Bazi zal tijdens de Vredesdienst een lied zingen dat door haar ingeleid zal worden met een credo. Ook de 12 jaar oude Lucia die zeer begaan is met het lot van dieren zal spreken vanaf de kansel. Eerder deze maand deden de dierenorganisaties en de dominee per aangetekende brief het verzoek aan zowel de Paus, als aan president Obama, president Poetin en koning Willem Alexander om het volk tijdens hun kersttoespraak op te roepen om in het kader van de vrede mee te werken aan een Vredesfeest voor álle schepselen. Ook een aantal Nederlandse kerkbesturen kregen het verzoek de gelovigen hiertoe op te roepen. De dierenorganisaties en de dominee zijn van mening dat juist voor een Vredesfeest geen mishandeling, uitbuiting, geweld, doding en slachting behoren plaats te vinden. Niet van mensen, maar ook niet van andere schepselen. Diervriendelijk en plantaardig eten is nog nooit zo makkelijk, gezond en gevarieerd geweest. Op deze manier zou Kerst echt een feest van Vrede kunnen worden, van bezinning op ons consumptiegedrag en een eerste stap naar wereldwijde vrede.

De stap van verruwing en geweld tegen dieren naar geweld tegen onze eigen soortgenoten is klein. Het laatste ligt in het verlengde van het eerste. ‘Zolang er slachthuizen zijn zullen er ook slagvelden zijn’, schreef de Russische schrijver Tolstoj al. En ook George Obama, de jongste broer van President Barack Obama, die in de sloppenwijken van Nairobi woont, verwijst in een documentaire (http://www.npo.nl/broers-en-zussen/28-11-2013/VPWON_1199435) (21.05 in de documentaire) naar de opkomende gewelddadigheid van arme jongens doordat ze in een geitenslachterij zijn gaan werken. Hij zegt letterlijk “Die kinderen raken gewend aan bloed. Het doet ze niets meer om iemand neer te steken. Het wordt iets normaals voor ze.” Wreedheden tegen mens, kind en dier staan niet los van elkaar en iedere vorm is even verwerpelijk.

De samenwerkende dierenorganisaties vinden het onbegrijpelijk en onverteerbaar dat juist op het Vredesfeest zo buitensporig veel vlees van speciaal hiervoor uitgebuite en gedode dieren wordt gegeten. Vlees van kalkoenen, konijnen, kippen, varkens en andere dieren die een treurig, volstrekt dieronwaardig bestaan hadden in de vee-industrie. Maar ook vlees van dieren in het wild, die op wrede wijze aan hun eind gekomen zijn, nadat ze eerst zijn opgejaagd en daarna vaak niet direct zijn gedood, maar zijn afgemaakt door de jager die hen eerst heeft aangeschoten (zoals onder andere hazen, herten, reeën, fazanten, konijnen en zwijnen). Ook gaat het om het vlees van vissen en kreeftachtigen, dieren die ook weer op meedogenloze wijze worden gedood. Dieren zijn net zoals mensen van vlees en bloed en kunnen lijden. Ze kunnen pijn, angst, maar ook vreugde ervaren. En al hebben zij niet de menselijke taal tot hun beschikking, ze zijn uiterst gevoelige wezens met een uniek karakter en een eigen waarde.

Comité Dierennoodhulp, Ds. Hans Bouma, Stichting Een Dier Een Vriend (EDEV), Stichting Rechten voor al wat leeft, Werkgroep Kerk en Dier Alkmaar, De Vissenbescherming, Stichting Dierennood, SeaFirst Foundation, Stichting KonijnenBelangen, Stichting Varkens in Nood, Stichting Ganzenbescherming Nederland, Stichting Dierbewustleven ,Stichting Stop Dierenleed Nederland en Stichting De Mussen Toevlucht