Ik sta met de stichting in het blad van de Dierenambulance!

Ik sta met de stichting in het blad van de Dierenambulance!

Afgelopen zomer mocht ik een artikel schrijven over de geweldige levensreddende actie van de Dierenambulance en mijzelf van mijn kat, waarbij ik eerst de Heimlich moest toepassen en daarna mond-op-bek beademing, omdat hij niet meer ademde na het stikken in een brokje. Ik deed de fysieke uitvoering en de Dierenambulance Amsterdam stond op de speaker en praatte mij erdoorheen en zei me precies wat te doen. Onze samenwerking heeft Hara's leven gered. Ze waren ook met 5 minuten hier en namen ons mee, omdat hij nog een uur in de zuurstofkooi moest en röntgenfoto's moest laten maken om te zien of ik geen ribbetjes had gebroken. Maar gelukkig was er verder niks meer aan de hand. 

Dit artikel kreeg veel reacties en mensen vonden het leuk en spannend om te lezen, dus mocht ik nogmaals een artikel schrijven voor hun mooie magazine. Maar nu over mijn stichting! Dat liet ik mij geen twee keer zeggen. Bij deze het resultaat. Ik ben er erg blij mee en ook heel trots op en wederom hebben we veel leuke, positieve reacties hierop gehad.

Enjoy 

Met dank aan; Help Dierenambulance Amsterdam dieren helpen (dierenambulance-amsterdam.nl)

Al sinds ik een klein meisje was is dieren redden mijn grootste passie. Dus toen ik in de Jordaan een appartement met binnentuin kreeg was ik dolblij met alle vogels daar. Twee tuinen verder woonde een grote kolonie huismussen wiens vrolijke gekwetter overal te horen was. Op een dag om zeven uur s ’ochtends klonk er opeens een heel ander geluid. Een elektrische zaag knetterde me wakker. Ik hoorde alle mussen in paniek roepen. Ik rende mijn bed uit en keek over mijn schutting. Ik zag verderop twee mannen van de woningbouwvereniging de gigantische klimop slopen. Deze klimop was het onderdak en nestplek van de mussen en vijf meter breed en vier verdiepingen hoog. De mannen zaagden alle wortels door en trokken hele ranken van de muur af. Ik zag de nesten met bevruchte eieren stukvallen, en de nog niet bevederde jonkies die erin lagen werden rücksichtslos doodgetrapt.

Ik kon er niet naartoe door de schutting en gilde uit alle macht om over die zaagherrie heen te komen; ‘Stop! Hey! Stop daarmee! Het is midden in het broedseizoen! Daar wonen de mussen met hun jonkies!’ De mannen stopten met zagen, alleen maar om me vierkant uit te lachen; ‘Ach mevrouwtje, waar maak je je nou druk om. Dat zijn maar dieren. Dat kan niemand wat schelen.’ En lachend ging het zagen weer door. Ik was boos en onthutst. Hoe konden ze zo harteloos dieren doodmaken? Ze sleepten de klimop naar de voorkant van het pand en gooiden het op straat. Ik wist niet wat ik moest doen, dus met tranen in mijn ogen heb ik maar de kapotte klimop gefotografeerd met alle stukgetrapte nesten, eieren en jonkies.

De mussenouders vlogen in paniek rond, nu hun huis en kroost vernietigd was. Ik wilde ze naar mijn tuin lokken, omdat het daar veilig was, dus zette ik waterbakjes neer en haalde gemengd zaadvoer en hing het op. Ik was woest om dit onrecht. Het is zo makkelijk om klein grut te doden dat niets terug kan doen. Maar ik kon wel iets doen. Ik besloot iedereen erbij te halen om te zien of dit nou zomaar allemaal kon. Ik heb de Dierenpolitie, 144, Dierenbescherming, AID, en de politieke partijen aangeschreven. Alleen de Partij voor de Dieren reageerden. Zij gingen me helpen. Eerst met schriftelijke Kamervragen te stellen en daarna met mij uit te leggen dat de huismus het zwaar heeft. En dat het zelfs zo slecht met ze ging dat ze sinds 2004 op de Nederlandse Rode Lijst van Bedreigde Diersoorten staan.

Een bedreigde diersoort! Dat maakte deze misselijkmakende actie nog walgelijker. De PvdD legden uit dat de huismus onder wettelijke bescherming stond van de toen nog Flora-en Faunawet (nu Natuurwet). Ik schreef het Ministerie aan en vroeg om handhaving. Zij kwamen in actie en gaven de woningbouwvereniging een flinke boete van een paar duizend euro en daarbovenop moesten ze 27 mussenkolonienestkasten ophangen in mijn tuin als vervanging, met 4m hoog gaas en klimop ervoor zodat het direct leefbaar was voor de mussen. Ook moesten er vijf stuks vuurdoorns geplaatst worden van 2.5m hoog. Ik was blij. Eindelijk gerechtigheid. Daarom heb ik mijn stichting opgericht in 2013. Ik wist nu de weg naar handhaving en kon zo andere mensen deze lange weg besparen en direct hulp geven bij mussenconflicten en zo hele kolonies in één keer redden.

Dit kleine zangvogeltje heeft namelijk onze hulp hard nodig. In de jaren zeventig waren er nog 2 miljoen huismussenpaartjes in ons land, nu broeden er nog maar een kwart daarvan. En dit aantal neemt nog steeds sterk af. Vooral in Amsterdam is de nood het hoogst; hier is de terugloop zelfs 90%. Maar al mijn inspanningen zijn niet voor niets; de gedecimeerde kolonie van nog maar 40 stuks huismussen heb ik naar 320 stuks gekregen, de grootste kolonie van Amsterdam en omstreken. Zo groot zelfs dat de juvenielen elk jaar uitvliegen en nieuwe kolonies in de buurt stichten. Twee binnentuinen in de buurt hebben nu ook huismusgekwetter. Ook heb ik drie andere huismushabitatten in Amsterdam van de grond aan opgericht waar nu ook mussenkolonies wonen. Daarnaast heb ik door acute noodhulp te verlenen aan verschillende huismuskolonies in geheel Nederland al 20 separate kolonies weten te behoeden voor de ondergang. Deze kolonies variëren van 40 - 400 huismussen per kolonie. Dat zijn ongeveer 5.500 geredde huismussen. Een daverend succes zou ik zeggen.

Ik was tot Dieren Vrijwilliger van het jaar 2014 verkozen en heb de internationale vredesprijs, de Torch-Bearer Award, ontvangen in 2018 samen met (Para)Olympisch Kampioene Bibian Mentel en Wim Hof, the Iceman. In 2021 heeft de stichting 'The Benelux Enterprise Awards 2021' toegekend gekregen, als zijnde de 'Best Endangered Bird Protection Organization 2021' in de Benelux. En in 2022 hebben we 'The Benelux Enterprise Awards 2022' toegekend gekregen, ditmaal als zijnde de ‘Best Endangered Wildlife Welfare Organization 2022’.

Je kan dus rustig zeggen dat ik geen ‘Ach, mevrouwtje’ meer ben, maar een, zoals de Trouw mij noemt, ‘Beschermvrouwe van de mussen’.

www.stichtingdemussentoevlucht.nl